Σε ξέρω καλά,δε με γελάς πια…..

από Λακεδαίμων Αππελαίος
Σε γνώρισα στα μαθητικά μου χρόνια,τις ώρες που παλεύαμε με την αλήθεια απέναντι σε όλους….
Ησουν εκείνος που φώναζες για “δημοκρατία” ,εννοώντας την τσέπη σου……κραύγαζες για “αλλαγή” επιζητώντας να ζεστάνεις τον κώλο σου σε καλύτερη πολυθρόνα……Εκείνος που πούλησε την Ελλάδα για μια θέσούλα στο “δημόσιο”…..μα πριν λίγες μέρες μόνο,δήλωνες υπέρ των Ελληνικών ιδεωδών,δήλωνες “εθνικιστής”……Μας καμάρωνες ,έλεγες,που σε τέτοιους δύσκολους καιρούς,τολμάγαμε να στεκόμαστε απέναντι στο νέο καθεστώς……
Αργότερα σε συνάντησα να βολοδέρνεις στους διαδρόμους,ζητιανεύοντας την καλυτέρευση της ζωής σου από τους υπηρέτες σου….Τόλμησες και με κοίταξες και πάλι στα μάτια και μου φώναξες σχεδόν δακρυσμένος,”συναγωνιστή”……κόντεψα να σε πιστέψω άθλιε……..
Μέσα στη μιζέρια των πλαστικών σημαιών,δήλωνες πατριώτης και πάλι,ξερογλύφοντας τα κόκκαλα που σου πέταγαν….με είπες αντιδραστικό και άμυαλο σαν τόλμησα να φωνάξω για όσα καίγανε……ήσουν πια στέλεχος,και δε δήλωνες τίποτα……
Στην καταστροφή της Χώρας πάντα δήλωνες ανεύθυνος κι έψαχνες το λυτρωμό της ματιάς μου,μα δεν είχα άλλο οίκτο για σένα…..συνέχιζες και δήλωνες “πατριώτης” μα πλέον αδιαφορούσα,δε σ άκουγα….Για σένα ήμουν ο λοξός,ο τρελλός,εκείνος που δεν καταλαβαίνει ποιο είναι το σωστό……
Ανέβηκες,έγινες μεγαλουπάλληλος και μεγαλοστέλεχος,πολιτεύτηκες στον αγώνα της μωρίας και της μιζέριας σου,και αδιάντροπα συνέχιζες να δηλώνεις “πατριώτης”…..σε κοίταγα από μακρυά και ήξερα πως εσύ τελικά είσαι ο κερδισμένος,μα εγώ είμαι ο ελεύθερος……
Σε ξανασυναντώ,μεσήλικας πια,μα ίδιος τρελλός…..σε κοιτάζω και βλέπω την ίδια σαπίλα να περιφέρεται στις σκέψεις σου….τούτη την ώρα του πόνου,έρχεσαι ξανά,βαπτισμένος σε άλλη κολυμπήθρα,δήθεν καθαρός,λευκός και άσπιλος στα μάτια όσων δε σε γνώρισαν ποτέ,και με περίσσιο θράσος,γίνεσαι επαναστάτης,γίνεσαι ξανά “πατριώτης”,γίνεσαι “εθνικιστής”……
Το χεις μάθει πια το κόλπο……σπούδασες δίπλα στους καλύτερους της πιάτσας……Τώρα είναι η ώρα να πάρεις κι εσύ όσα ζήλευες χρόνια….όσα εβλεπες να καίγονται μα εσύ δεν είχες ούτε μια σπίθα τους στη ματιά…….ΕΙΣΑΙ ΠΙΑ “ΕΘΝΙΚΙΣΤΗΣ”……με περηφάνεια το φωνάζεις……..σε κοιτώ και πάλι…..ελεύθερος όσο ποτέ μπροστά σου…..σκουλήκι που γλυστράει στα πόδια μου,μπροστά μου……….
Με φωνάζεις ξανά με τεράστιο χαμόγελο”συναγωνιστή” και τρέχεις να μ αγκαλιάσεις…….να σε πατήσω να σε λειώσω ή να σε φτύσω σκέφτομαι…..
Τι ν αξίζεις από μένα να πάθεις αραγε;Πατριώτη,πρασινοφρουρέ,νεοδημοκράτη,σοσιαλιστή,δεξιέ,”εθνικιστή”…………
Είσαι ο κερδισμένος μέσα στη σαπίλα που έφτιαξες…..εγω παραμένω  ελεύθερος…..
Είσαι ο ιδιος χθεσινός απατεωνίσκος……είμαι ο ίδιος χθεσινός επαναστάτης…..
Κέρδισες……..Ζώ!
Λακεδαίμων Αππελαίος
ΠΗΓΗ
http://antistasi.org/?p=21705