Ελληνικό Γένος και ιθαγένεια

Σε δήλωση της, κατά την προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση, που έγινε στις 08/02/10 στην Βουλή των Ελλήνων για το εθνοκτόνο νομοσχέδιο χορήγησης της Ελληνικής Ιθαγένειας σε αλλογενείς εποίκους εισβολείς, οι οποίοι κατ΄ ευφημισμό καλούνται οικονομικοί μετανάστες, η Γ.Γ του Κ.Κ.Ε Αλέκα Παπαρήγα τοποθετήθηκε απαξιωτικά  προς τους ομογενείς αποδήμους δηλώνοντας επί λέξει: «…οι ομογενείς που λείπουν 50 και 100 χρόνια από την Ελλάδα έχουν περισσότερα δικαιώματα από τους μετανάστες και είναι οι παρατρεχάμενοι του Σβαρτζενέγκερ και του εκάστοτε Μπους….»! 

Αυτή η δήλωση έρχεται σε συνέχεια προηγούμενης άρνησης του Κόμματός της, που έγινε περί τις αρχές καλοκαιριού του 2009, να χορηγηθεί Ελληνική Ιθαγένεια σε Έλληνες Ομογενείς, οι οποίοι για διάφορους λόγους δεν την κατείχαν, καθώς και να χορηγηθεί και δικαίωμα ψήφου στους διάφορους Ομογενείς Αποδήμους, οι οποίοι θα το ασκούσαν στους τόπους διαμονής τους. Η ως άνω δήλωση μπορεί να ξενίζει διάφορους αφελείς πατριώτες – εθνικόφρονες- οι οποίοι τα τελευταία χρόνια, ιδίως εδώ στην Κύπρο, πιστώνουν την ηγεσία του ΚΚΕ με πατριωτισμό λόγω ορισμένων αντιτουρκικών και αντιαμερικανικών δηλώσεων της και την στάση της κατά του εθνοκτόνου σχεδίου Ανάν (σε αντίθεση με το εντελώς ξεπουλημένο εγχώριο ΑΚΕL). Ωστόσο δεν ξενίζει καθόλου αυτούς που μελετούν την ιστορική πορεία του ΚΚΕ και του εγχώριου ΑΚΕL και έχουν γνώση των ανθελληνικών θέσεων που διαχρονικά έχουν πάρει αυτά τα κόμματα επί όλων των εθνικών θεμάτων. 

Από την υπονόμευση της μικρασιατικής εκστρατείας, μέσω του ψιθύρου της ηττοπαθούς προπαγάνδας και των κομματικών εντύπων του ΚΚΕ, βλ. Ριζοσπάστη, τον οποίον οι τούρκοι του Κεμάλ  καρφίτσωναν στα συρματοπλέγματα των Ελληνικών αμυντικών γραμμών για να κλονίσουν το ηθικό των Ελλήνων στρατιωτών εώς την προπαγάνδιση από το 1924 εώς το 1936 αλλά και κατά την διάρκεια του Ελληνικού Εμφυλίου Πολέμου  περί σλαβικής Μακεδονίας, η οποία έπρεπε να γίνει ανεξάρτητη, την υπονόμευση του αγώνα της ΕΟΚΑ και την αποκάλυψη της ταυτότητας του αρχηγού της, με αποκορύφωμα την εκ μέρους του ΑΚΕL λυσσώδη καλλιέργεια ανθελληνικού μίσους κατά τα πρώτα χρόνια της ανεξαρτησίας της Κυπριακής Δημοκρατίας μέχρι και σήμερα, στόχος της ηγεσίας του ΚΚΕ και του εγχώριου ΑΚΕΛ ήταν η αποεθνικοποίηση του πιο δυναμικού τμήματος του λαού, δηλαδή της εργατικής τάξης, των μικρομεσαίων στρωμάτων και της φτωχής αγροτιάς δια της προπαγάνδισης ότι  ταξικοί αγώνες και εθνική συνείδηση δεν συμβιβάζονται, ότι το ένα αποκλείει το άλλο και ότι οι εργαζόμενοι, προκειμένου να οικοδομήσουν τον σοσιαλισμό, πρέπει να εγκαταλείψουν τις εθνικές τους ρίζες, οι οποίες, κατά την μαρξιστική  δογματική, θεωρούνται μικροαστική δοξασία, η οποία παρήχθη δήθεν σε συγκεκριμένα στάδια της ιστορικής πορείας του ταξικού αγώνα.

Για το Κίνημά μας, το οποίο διεξάγει αγώνα ιδεολογικό και πολιτικό τόσο εθνικοαπελευθερωτικό όσο και κοινωνικής απελευθέρωσης και το οποίο αντιτάσσεται στις επιβουλές τόσο των ξένων επεκτατιστών σε βάρος του Έθνους όσο και του ντόπιου και πολυεθνικού κεφαλαίου σε βάρος των εργαζομένων, οι δύο ως άνω έννοιες (εθνική συνείδηση και κοινωνικός- αντιπλουτοκρατικός αγώνας) δεν είναι ασυμβίβαστες αλλά αντιθέτως άρρηκτα συνδεδεμένες. Όπως είχε δηλώσει και ο πρωτοπόρος σοσιαλιστής, μέγας εθνικόφρων Μαρίνος Αντύπας (όπως επίσης και οι πρώιμοι Έλληνες σοσιαλιστές Γ. Σκληρός, Γ. Φιλάρετος και Ρόκος Χοϊδάς), έθνη δυνατά υπάρχουν μόνο όταν οι λαοί που βιολογικά τα ενσαρκώνουν είναι ευημερούντες και ευτυχισμένοι. Ως εκ τούτου το Κίνημά μας διακηρύττει διαπρυσίως, όσο αφορά το θέμα της ιθαγένειας, ότι δικαίωμα στην Ελληνική Ιθαγένεια, έχουν μόνο οι Έλληνες στο γένος, όπως αντιστοίχως σε κάθε εθνική ιθαγένεια δικαίωμα πρέπει να έχουν τα μέλη του αντιστοίχου γένους.

Αυτό σημαίνει ότι Έλληνες ομογενείς είτε απόδημοι, είτε Ελληνογενείς, οι οποίοι μπορεί να έχουν και χιλιάδες χρόνια να δουν την Ελλάδα όπως π.χ οι Έλληνες της Κ. Ιταλίας ( Γκρεκάλη της Καλημέρα), Μανιάτες της Κορσικής, Έλληνες της Μαριούπολης Ουκρανίας, φυλή Καλάς στο Πακιστάν) έχουν το δικαίωμα αυτοδίκαιης κτίσης της Ελληνικής Ιθαγένειας ενώ αντιθέτως αλλογενείς αλλοδαποί, μετανάστες και οτιδήποτε άλλο, έστω και αν κατοικούν χίλια χρόνια στην Ελλάδα (συμπεριλαμβανομένης και της Κύπρου), δεν έχουν το δικαίωμα κτίσης της Ελληνικής Ιθαγένειας καθ΄ όσον το δικαίωμα αυτό είναι σύμφυτο με την έννοια της καταγωγής και το γένος. Εξαίρεση αποτελεί  η χορήγηση ιθαγένειας βάσει διεθνών συνθηκών (μουσουλμάνοι της Θράκης) καθώς και η πολιτογράφηση.

Για το Κίνημα μας η πολιτογράφηση αλλογενών πρέπει να γίνεται μόνο σε ελάχιστες περιπτώσεις έμπρακτης επίδειξης φιλελληνικής συμπεριφοράς είτε σε περίπτωση πολέμου είτε στο τομέα του πολιτισμού όπως π.χ ο Λόρδος Βύρων και λοιποί φιλέλληνες του 1821 και στην σύγχρονη εποχή ο μουσουργός Ρος Ντέηλυ και ο Αφρικανός ( Νιγηριανός), ο οποίος εκδίδει αρχαίους Έλληνες συγγραφείς στην Νέα Υόρκη.

Στην περίπτωση της πολιτογράφησης πρέπει να τονισθεί ότι η Ελληνική Ιθαγένεια θα αφορά μόνο τους πολιτογραφημένους και δεν θα μεταβιβάζεται στους απόγονους τους όπως γίνεται στην περίπτωση ιθαγένειας εξ΄ αίματος (απολυτοποίηση – jus sanguinis-). Oλα τα υπόλοιπα περί δήθεν μετεχόντων της ημετέρας παιδείας αλλογενών ή περί επίδειξης ανθρωπισμού προς τους οικονομικούς μετανάστες είναι εκ του πονηρού και προπαγαδίζονται από μίσθαρνα όργανα της παγκοσμιοποίησης, τα οποία δεν  διακρίνει ίχνος ανθρωπισμού αλλά ισχυρά αισθήματα μισελληνισμού και υποτέλειας και τα οποία έχουν ταχθεί από τους παγκόσμιους πάτρωνες σε διατεταγμένη αποστολή διάλυσης των εθνικών κρατών δια του δούρειου ίππου  της μεταναστεύσεως και μετατροπής των ιστορικών λαών του πλανήτη σε άμορφους πολυεθνικούς πολτούς καταναλωτικών χτηνών χωρίς ρίζες και πολιτισμική αναφορά, αυτογνωσία, και ιδιοπροσωπία, άβουλοι υποτελείς των κελευσμάτων των εξουσιαστών της ανθρωπότητας.

Ειδικά στο κοινοτικό πεδίο η επιδίωξη αυτή στοχεύει στην συρρίκνωση έως εξαφάνιση των κεκτημένων δικαιωμάτων των εργαζομένων μαζών δια της χρήσεως των μεταναστών ως φθηνού εργατικού δυναμικού, χωρίς ταξική συνείδηση σε βάρος των εγχώριων εργαζομένων και ως  μάζας πρόθυμης να παίζει το ρόλο απεργοσπάστη, προκειμένου να φαλκιδεθούν οι κοινωνικοί αγώνες.   

Συμπέρασμα: η αντίσταση στην παγκοσμιοποίηση, η υπεράσπιση του Έθνους και η υπεράσπιση των κοινωνικών κεκτημένων των λαϊκών τάξεων προϋποθέτει την πλέρια αντίθεση στην μέθοδο που χρησιμοποιούν οι παγκόσμιοι ιθύνοντες για την πραγματοποίηση του στόχου των, δηλαδή την μετανάστευση. Η αντίθεση στην μετανάστευση βεβαίως αφορά το φαινόμενο και δεν συνοδεύεται με αισθήματα μίσους σε προσωπικό επίπεδο σε βάρος των μεταναστών, οι οποίοι και αυτοί  αποτελούν άβουλα αθύρματα και θύματα εν τέλει της παγκοσμιοποίησης. Για το λόγο αυτό σεντόρεια υψώνουμε την φωνή μας στον ανθελληνικό εσμό, είτε λέγεται Παπαρήγα είτε Συλικιώτης είτε Πολυκάρπου είτε οτιδήποτε άλλο, καταγγέλλοντας ότι πέραν από υπονομευτές του Έθνους μας αποτελούν και στυγνούς εκμεταλλευτές και εμπόρους ψυχών αυτών τους οποίους υποτίθεται υπερασπίζονται  τους μετανάστες!

Η Εθνική και κοινωνική απελευθέρωση προϋποθέτει πολιτικό στιγματισμό  και την πολιτική περιθωριοποίηση αυτών των εμπόρων των Εθνών.

Οδυσσέας Διομήδους

Γραφείο Ιδεολογίας και Μελετών

Κίνημα Ελληνικής Αντίστασης

ΠΗΓΗ

http://antistasi.org/?p=5417